Sadie ve final şiirine gelmeden önce mini dizimizin konusu ile başlayalım:
Başrollerini James Franco (Jake Epping) ve Sarah Gadon (Sadie Dunhill)’in paylaştığı 8 bölümlük bilim-kurgu mini dizimiz 11.22.63, aynı isimli Stephen King romanı uyarlaması ve JJ Abrams yapımıdır. Lisede öğretmen olan Jake abimiz zamanda geriye giderek hala merak konusu olan JFK suikastini önlemeye çalışmaktadır. Yolculuğa atıldıktan sonra birçok durumla karşılaşan Jake, Sadie ile olan Yapılan bu yolculuk sonrasında 3 yıl kadar geçmişte yaşaması gerekmektedir. Fakat atladığı bir nokta vardır ki o da; geçmiş onu hep daha da geri itecektir.
Vurucu Sahneye Adım Adım
Dikkat, spoiler alarmı!
Son bölümde “Texas Yılın Kadını” olarak onurlandırılan eski kütüphaneci Sadie’miz onuruna resmi bir akşam yemeği için dekore edilmiş loş bir lise salonuna sahnesine şahit oluyoruz. Başta Sadie’yi tanıyamayan Jake Epping’in gözleri bir anda parlıyor ve kendisinin geçmişe gittiğinde aşık olduğu kadın olduğunu fark ediyor.
Eski bir öğrenci: “Sadie Hanım, sadece şunu söylemek isterim ki, bu odadayız… Hepimiz hayatımıza özel bir şekilde dokunduğun için buradayız ve hepimiz için teşekkür etmek isterim.”
Sadie ve Şiir Sahnesi
Sadie: “Hangi yaşamları, ne zaman ve neden etkilediğimizi asla bilemeyiz, ama sizinkinin bir parçası olduğum için çok minnettarım.” Arkasından o müthiş şiiri okur:
“We did not ask for this room or this music; we were invited in.
Therefore, because the dark surrounds us,
Let us turn our faces toward the light.
Let us endure hardship to be grateful for plenty.
We have been given pain to be astounded by joy.
We have been given life to deny death.
We did not ask for this room or this music.
But because we are here, let us dance.”
Türkçe Çevirisi:
Ne bu odayı ne de müziği biz istemedik, bizler davet edildik
Bundandır karanlığın bizi çepeçevre sarması
Öyleyse yüzümüzü ışığa dönelim.
Öyleyse bereketine müteşekkir olmak için katlanalım zorluklara.
Sevinçten dili tutulsun diye verildi insana acı
Ne bu odayı ne de müziği biz istemedik, bizler davet edildik
Fakat madem ki buradayız, durmayın dans edelim!
Sadie son satırı okurken Jake’in bakışları fazlasıyla manidar diyebiliriz. Aynı sahnede Sadie’ye olan hayranlığınız da maksimum seviyeye ulaşıyor. Bu şiir aslında kitapta bulunmasa da öneriler üzerine Stephen King biraz düzenleme yaparak diziye oldukça uygun olduğu kanaatine varıyor. Böylelikle biz izleyiciler ve sinema tarihi için de can alıcı güzellikte bir sahne ortaya çıkıyor.
Bu tarz sahne incelemeleri okumayı seviyorsanız How I Met Your Mother yazımızı da okumanızı tavsiye ederiz.
